Ogólnie wiadome jest , że mieszkańcy krajów południowej Europy żyją dłużej, a szczególnie ci którzy mieszkają z dala od dużych miast - na wyspach , czy w małych wioskach.
To zawsze mnie ciekawiło i podróżując po Europie południowej i po Grecji zwracałam i zwracam na to uwagę.
Uwielbiam te uśmiechnięte, pomarszczone czasem twarze tutejszych mieszkańców, którzy często siedzą przed domami pozdrawiając serdecznie przejeżdżających ulicami turystów.
Zjawisko z pewnością Wam znane i często fotografowane.
Grecy żyją dłużej między innymi w wyniku ich wspaniałej kuchni opartej na oliwie z oliwek i dużej ilości świeżych warzyw, które często na prowincji sami uprawiają w ogródkach koło ich domów . W ten sposób , zgodnie z tutejszym klimatem , można jeść swoje warzywa od początku maja właściwie do Bożego Narodzenia .
Tak tutaj jest.
Sama pod koniec kwietnia organizuję z mężem nasz ogródek ze wszystkim co tylko jest możliwe.
I tak - mam własne pomidory, cukinię, paprykę, bakłażany, pachnącą cebulkę , nawet arbuzy .
To powszechne zjawisko tutaj, wcale sie nie chwalę ! Nawet ci którzy na stałe mieszkają w mieście o ile mają jakieś działki poza miastem starają się mieć tam własne małe ogródki ze wszystkim.
I oczywiście w czasie naszych towarzyskich spotkań nie brakuje rozmów na temat "osiągnięć" w każdym z ogródków, czasami nawet dochodzi do wymiany produktów.
Wracając do długowieczności mieszkańców wyspy ja miałam i mam nawet teraz szczęście znać wiele osób po 100 - tce , dobrze trzymających się , czynnych w życiu rodziny i bez żadnej ochoty podpisania umowy ze Św. Piotrem....
W wiosce w której mieszkamy w górach od 2006 roku na stałe (dodam z naszego wyboru i przemyślenia ) mam sąsiadkę , która ma 101 lat - uśmiechnięta staruszka, która sama sobie gotuje, chodzi na spacery , zbiera nawet czasami oliwki - by się nie zmarnowały...
Inna ma 100 lat i mieszka z rodziną , którą z wielkim sukcesem dyryguje do dnia dzisiejszego.
Znałam pana , który miał 104 lat i mieszkał w górach sam , mimo tego , że córki chciały go zabrać do ich domów w mieście . Przywoziły mu jedzenie i sprzątały co 2 dzień na zmianę , a on żył szczęśliwy na wsi - tam gdzie się urodził. Miał własny ogródek koło domu , który z miłością uprawiał z wielkim sukcesem.
Dodam , że wyglądał na bardzo dobrze wyglądającego pana po 80-tce .
Dodatkowo , jak turystki przejeżdżały koło jego domu na motorach to jego oczy bardzo się świeciły .....
Najlepszym przykładem długowieczności była moja teściowa. Bardzo mądra kobieta , mimo tego , że ukończyła tylko kilka klas szkoły podstawowej. Życie ja wiele nauczyło - przeszła wiele tragedii - urodziła 6 -ro dzieci z których 3 dziewczynki zmarły w wieku 3,7, 12 lat na choroby dziecięce. W tym czasie nie było szczepionek i dzieci umierały bardzo często z banalnych powodów.
Ona zawsze pracowała, dużo chodziła, prowadziła duży dom mając w okresie zimy wielu pracowników dla dużej posiadłości gajów oliwnych - gotowała dla nich obiad . W tym okresie czasu ludność wiosek , szczególnie kobiety zarabiały na życie i na jedzenie pracując przy zbieraniu oliwek , na kolanach , jedna przy drugiej - bo wtedy nie było siatek i innych luksusów dnia dzisiejszego tj, samochody, kuchnie elektryczne, światło itd.
Mimo dużej różnicy lat ze mna - mogłam się od niej wiele nauczyć.
Często razem siedziałam z nią na werandzie przed domem i ona opowiadała mi o tym jak dawniej na Korfu się żyło.
To były niezapomniane wieczory .
Jak się je pytałam : Jak to się dzieje , że ludzie tutaj tak długo żyją - jak jest z tym związana tajemnica??
Ona zawsze się uśmiechała mówiąc , że Bóg o nich zapomina i zostawia ich dłużej na ziemi.....
Po chwili namysłu mówiła mi o tym , że trzeba się nauczyć żyć z problemami , których w życiu nigdy nie brakuje. Każdy ma na plecach swój własny krzyż, mniejszy lub większy, który nosi przez całe życie. Sprawa jest w tym by wiedzieć jak się go nosi.
Trzeba za każdy dzień przeżyty dziękować Bogu za to, trzeba doceniać pracę i trud swój i innych w około , trzeba okazywać uczucia osobom bliskim - bo nie wiadomo , czy będziemy mieli jutro na to okazję.
To jest w mentalności Greków - to mnie zachwyciło od pierwszych chwil mieszkania tutaj !!
Według Greków jakość życia na co dzień ma największe znaczenie , a nie pieniądze gromadzone na później w banku. Uważają , że różne, często zbędne luksusy wcale szczęścia w życiu nie przynoszą, tylko powiększają długi w banku i stres w ich spłaceniu.
Grecy umieją żyć prosto , w schludnych warunkach , ale z dużym gronem wypróbowanych przyjaciół.
I coś w tym jest....
Z pewnością świeże powietrze, ciągły ruch, życie w naturze i zdrowy sposób odżywiania robią swoje, ale według mnie najważniejsza jest ta mentalność grecka szukania jakości życia w każdej przeżytej chwili.
W ciągu ostatnich 10 lat życia moja teściowa miała problemy z sercem - arytmię i brała leki. Codziennie jadła 3 razy dziennie i wszystko i zawsze po obiedzie i po kolacji piła lampę naszego czerwonego wytrawnego wina. Jak mieliśmy upały letnie często prosiłam ją o zrezygnowanie z wina - bo może zaszkodzić - ona wtedy mówiła mi :
Aniu - to najwyżej umrę , ale przynajmniej odejdę zadowolona z życia ???!!!!!
To chyba mówi wszystko !
PS następne opowiadania o mojej teściowej będą później - a jest ich dużo....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz