W czasie życia każdy człowiek spotyka sie z wieloma rodzajami miłości , każda z nich jest inna , każda z nich ważna i każda z nich jest potrzebna do rozwoju naszego życia psychicznego. By wszystkie z nich spełniły swoja rolę muszą być odwzajemnione . Oczywiście miłość jest formą dawania, oferowania siebie i swojego życia , ale nie z myślą o tym, że oczekujemy to samo z drugiej strony. Po prostu samo to uczucie rodzi potrzebę dawania i otrzymywania.
Jednocześnie uczucie miłości musi być połączone z dwustronnym szacunkiem - wtedy tylko ma wartość.
Pierwsza miłość z którą się spotykamy to miłość do naszych rodziców - ludzi którzy nas stworzyli.
Dzięki nim jesteśmy na tym świecie. W początkowych latach naszego życia kochamy naszych rodziców za to , że są . Są oni nam potrzebni by rosnąć w atmosferze szczęścia rodzinnego, poczucia bezpieczeństwa i by codziennie w ich obecności uczyć się czegoś nowego - wszystkiego co będzie nam w życiu potrzebne. Najczęściej role rodziców są podzielone. Matka to ciepło, spokój, zrozumienie, ojciec to bezpieczeństwo i stabilne życie rodziny.
Dodatkowo często mówi się , że matka kocha dzieci za to , że są , a ojciec za to jakie są.
Miłość, którą czujemy do rodziców połączona jest często z szacunkiem, często podziwem za to co robią i czy jak to robią . Dlatego w wielu przypadkach dzieci chcą naśladować rodziców . Córki chcą być w przyszłości jak ich mamy, synowie jaki ich ojcowie. Tak jest w większości przypadków, ale oczywiście , nie zawsze.
Tą pierwsza miłość spotykamy w naszym życiu otwierając nasze oczy na tym świecie . Uważamy ją za oczywistą, tą która nam się należy bez względu na nasz sposób zachowania się , czy traktowania naszych rodziców. Zawsze wiemy, że bez względu na to co zrobimy , jak się zachowamy miłość naszych rodziców jest czymś pewnym . Możemy spowodować ich płacz , czy smutek , ale to nie znaczy , że przestaną nas kochać . Ta więź nigdy nie ginie.
W Grecji mówi się : krew nigdy w wodę się nie zamieni. Związki krwi są zawsze trwałe bez względu na to czy są dobre czy złe.
Drugą miłość spotykamy dorastając .
Jest to miłość do partnera naszego życia.
Ta miłość potrzebuje być bardziej obustronna, często sprawdzana w trudnych chwilach naszego życia. Kochamy drugą osobę, która pojawia się w naszym życiu też nie za coś , ale po prostu pojawia się uczucie - chemia między 2 ludzmi , którzy chcą żyć razem .
Szczęśliwi są wszyscy ci którzy mieli lub mają w swoim życiu tego rodzaju doświadczenie.
Bo kochać i być kochanym to nie jest zjawisko zagwarantowane .
Jest wiele ludzi na świecie , którzy mogli bardzo kochać - ale nie byli kochani przez daną osobę .
Jest wiele ludzi , którzy nigdy nie mieli okazji powiedzieć , że kogoś kochają , bo nie znalazły takiej osoby lub po prostu sami nie umieli kochać....
Poza tym dwoje ludzi mogą być każdy z osobna bardzo pozytywną jednostką, ale do siebie nie pasują w życiu codziennym. Tak dzieje się ze względu na duże różnice charakteru, sposobu patrzenia na świat, dużych różnic w upodobaniach, zainteresowaniach , codziennego sposobu bycia , itp.
Miłość pomiędzy nie związanymi pokrewieństwem osobami może być dobra lub zła.
W przypadku gdy kochamy odpowiednią dla nas osobę rozwijamy pozytywną część naszej osobowości , zwiększamy możliwości wzbogacenia naszego życia w piękne chwile, czujemy się szczęśliwi i często chcemy się tym podzielić z osobami z naszego otoczenia - z rodziną , z naszymi bliskimi znajomymi.
Żyjąc taką miłość najczęściej odnajdujemy w sobie wiele pozytywnych cech o których przedtem nie wiedzieliśmy , że posiadamy . Cieszymy się każdym sukcesem osoby ukochanej i w przypadku jakiegoś wspaniałego wydarzenia w naszym życiu jest to pierwsza osoba z którą chcemy się tym podzielić. Najczęściej w przypadku takiej relacji dwóch osób każda ze stron daje z siebie wszystko by zadowolić drugą stronę wiedząc o tym , że i druga strona robi dokładnie to samo. I nie mówimy tu o ilości , ale o jakości . Każdy ma własne możliwości i nigdy nie są one równe z tymi jakie ma druga osoba.Ale to w tym przypadku nie ma tak dużego znaczenia .
W przypadku gdy kochamy osobę , która nie jest odpowiednia dla nas, nie czujemy się dobrze w naszym życiu. Choć bardzo często ta druga strona może nawet nas kochać w swój sposób.
Często w takich sytuacjach zamykamy się w sobie , nie decydujemy się walczyć o zrealizowanie swoich pragnień , bo często nie są one zgodne z pragnieniami osoby znajdującej się obok nas.
Godzimy się z losem - bo tak być musi, bo czujemy , że taki jest nas obowiązek w stosunku do innych i koniec.
Często w takich przypadkach mamy do czynienia z poczuciem wykorzystania jednej osoby przez drugą , uzależnienia w różny sposób by kontynuować ten związek mimo tego, że często czujemy, że coś jest nie tak , że to nie to co chcemy w naszym życiu.
Bo miłość do partnera w życiu może być na całe życie lub nie!!
Wszyscy pragniemy by ten jedyny wybrany w młodości partner był tym w którym będziemy zakochani do końca naszego życia i jednocześnie będziemy tak kochani.
W większości przypadków w młodym wieku jest to sprawa przypadku i spontanicznych uczuć bez myślenia o tym czy ta druga osoba jest rzeczywiście odpowiednią osobą na partnera w naszym życiu.
To oczywiście nigdy nie jest zagwarantowane , ale przy większej ilości pozytywnych cech jest większe prawdopodobieństwo na stworzenie stałego udanego związku.
W dniu obecnym takich małżeństw niestety jest coraz mniej z różnych powodów. Bo życie planuje w swój sposób często bez naszego zgody.
W ciągu naszego życia możemy mieć różnych partnerów. Możemy się zakochać wiele razy. Bo życie jest pełne niespodzianek i wielu często niezależnych od nas sytuacji.
I to na szczęście !
To jest jeszcze jedno piękno życia .
Znam staruszków, którzy poznali się i zakochali po stracie swoich wieloletnich partnerów życia i ponownie cieszą się istnienia w ich życiu tego uczucia.
Jest wiele udanych małżeństw , które po wielu latach małżeństwa , różnych prób i przygód w życiu nie przetrwały i przyjaźnie lub nie, rozeszły się by na nowo rozpocząć swoje życie z innym partnerem czy partnerką.
Mam wiele takich przykładów. Ja też do nich należę.
Sama po wielkiej miłości i przeżyciu 18 lat z moim pierwszym mężem rozeszłam się bo po prostu nasze małżeństwo wygasło.
Bo małżeństwo to tak jak zupa , trzeba ją mieć ciągle ciepłą , bo jak ostygnie odgrzana już nie smakuje tak samo ... By małżeństwo przetrwało potrzebuję ciągłych starań z dwóch stron.
Niestety często w gonitwie za karierą , pieniędzmi czy po prostu w ciągłej walce o sprostanie ze swoimi obowiązkami w codziennym życiu zapomina się o utrzymywaniu ciepłych stosunków pomiędzy małżonkami.
Na moje szczęście, po pewnym czasie poznałam mojego drugiego mężą, z którym cieszę się życiem do dnia dzisiejszego i mam nadzieje na wiele jeszcze lat. Jesteśmy już razem 20 lat i muszę stwierdzić, że co roku jestem w nim coraz bardziej zakochana bo to idealny dla mnie partner w moim życiu, ten z przemyślanego wyboru z dużą dawką obustronnej miłości! Cieszymy się ze szczęścia naszych dzieci z poprzednich małżeństw, ale i sami nie zrezygnowaliśmy z naszego osobistego szczęścia.
Samo życie !
Bo tylko w przypadku pierwszego, trzeciego czy czwartego rodzaju opisywanej tutaj przeze mnie miłości jest ona z pewnością wieczna do chwili naszej śmierci.
Trzecia miłość jest jeszcze inna - zupełnie inna.
To miłość do naszego dziecka . Miłość bez granic, potwierdzenie prawa życia do przetrwania naszego gatunku ....
Jak czujemy , że jesteśmy gotowi do założenia rodziny , pojawia się w naszym życiu dziecko którego istnienie anuluję nasze EGO. Wszystko jest dla dziecka , wszystko by było szczęśliwe i zdrowo rozwijało się przy naszej pomocy. Ta miłość jest bezgraniczna , ale często zapominamy o tym , że trzeba nasze dzieci kochać mądrze - tak mądrze. Trzeba zaspokoić dziecko wszystko co jest mu potrzebne do jego rozwoju , ale w taki sposób by rozumiało, doceniało wartość tego co od nas otrzymuję. Oferujemy wszystko co jesteśmy w stanie , nie zapominając jednak o tym , że w rodzinie każda z osób na prawa i obowiązki. Nie ma tych którzy mają tylko przywileje i innych , którzy mają tylko obowiązki. Mądre kochanie dziecka sprawia, że rośnie ono z poczuciem obowiązków, szacunku do tego co posiada i uczuciem szczęścia i możliwości rozwijania własnej niezależnej osobowości.
Jak ktoś decyduje się na posiadanie dziecka by zaspokoić własne indywidualne potrzeby , by je wychować jak chce bez uwzględnienia jego charakteru i marzeń , to często taka miłość prowadzi do tragedii. Każdy człowiek jest inny, każdy ma swoją osobowość i tak jak my wymagamy by nas dzieci szanowały i my powinniśmy szanować nasze dzieci i ich odrębną osobowość. Rzecz bardzo trudna, temat do ciągłej dyskusji .
Kolejna czwarta miłość , którą ja osobiście miałam szczęście doznać i która daje mi bardzo dużo szczęścia na co dzień to miłość do wnuków.
W moim przypadku do moich dwóch wspaniałych wnuków.
Proszę Państwa - to temat rzeka !!!! Szczególnie pomiędzy dziadkami.
Zawsze słyszałam od moich znajomych , że dzieci się kocha , ale wnuki kocha się podwójnie. To święta prawda. To coś czego nie można zrozumieć do chwili gdy samemu zostanie się babcią czy dziadkiem. Bo można wyjaśnić co to znaczy być głodnym , jak samemu się tego nie doświadczyło??!!
Pojawienie się wnuków to cudowne prawo życia i wielkie szczęście dla wszystkich z nas , którzy to doznaliśmy .
W chwili gdy pojawia się w naszym życiu dziecko naszego dziecka powracamy często do chwil jak sami byliśmy rodzicami i często porównujemy to dawne z tym co przeżywamy w danej chwili.
Cudowne jest to , że zdajemy sobie sprawę z tego, że mając wnuki przeważnie mamy więcej czasu by się z nimi pobawić , by ich czegoś nauczyć lub spędzić z nimi wspaniale czas. Zawsze ta tajemnicza więź wnuków z dziadkami była i jest czymś tajemniczym, jedynym , niezastąpionym.
Te cztery powyżej opisane rodzaje miłości są często powodem do walki pokoleń , do problemów związanych z tym co mija i tym co przychodzi.
Jedno jest pewne !!!
TYLKO LUDZIE KTÓRZY KOCHAJĄ SAMEGO SIEBIE MOGĄ KOCHAĆ I DAĆ SZCZĘŚCIE INNYM, BEZ WZGLĘDU Z JAKIEGO RODZAJU MIŁOŚCIĄ MAMY DO CZYNIENIA .
Oczywiście jest jeszcze wiele innych rodzajów miłości ważnych lub mniej ważnych dla każdego z nas.
Nadmienie tutaj po pierwsze miłość do Boga, która dla wielu z nas jest podstawą życia.
Mamy też miłość do przyrody nas otaczającej i do zwierząt .
Jest też miłość do wykonanego zawodu .
Kto to doznał lub nadal to przeżywa jest bardzo szczęśliwym człowiekiem. Bo większość naszego życia spędzamy w pracy. Jak ją kochamy to godziny pracy są dla nas przyjemnością. Jak wykonywany przez nas zawód jest tylko obowiązkiem zarobienia pieniędzy na życie , to mamy do czynienia z codziennym nieszczęściem w naszym życiu.
A jakie rodzaje miłości Wy byście tutaj dodali ????
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz